روزهای ما

برای شناخت بهتر کودکان دو تا سه ساله


نشانه های پرخاشگری كودكان، لجبازی، کتک کاری، گاز گرفتن و خراب کردن اشیاء است كه با افزایش سن، پرخاشگری فیزیکی کاهش و پرخاشگری کلامی در کودکان افزایش می یابد. حفظ آرامش والدین، محروم سازی موقتی بلافاصله پس از پرخاشگری، آموزش روش های جایگزین به کودک (مانند نفس عمیق کشیدن و صحبت کردن) به جای پرخاشگری، آموزش روش های کنترل رفتاری به ویژه در کودکان 4 ساله بهترین راهکار برای مقابه با این پدیده رفتاری در کودکان است. والدین تا حد امکان لوازم خاصی را که نمی خواهند کودک به آن ها دست بزند از دسترس او دور کنند و همچنین سعی کنند زمان های خوابیدن و غذا خوردن کودک را منظم كنند.
فریزر و همکارانش برای بفهمند واکنش‌های کودکان به جواب‌هایی که در پاسخ به سوالات‌شان می‌گیرند،‌چییست، متن پیاده شده از گفتگوهای روزانه شش کودک 2 تا 4 ساله را با والدین،‌خواهر و برادرهای‌شان و بازدیدکنندگان از خانه مورد بررسی قرار دادند.
در مجموع بیش از 3100 سوال سببی "چگونه و چرا" در این متن‌ها وجود داشت، سوالاتی مانند "چرا شکم من این قدر بزرگ است، مامان؟" یا "چراغ را روشن نگه نمی‌داری؟" و "چرا مارها که گوش ندارند، می‌تواند بشنوند؟"
نتایج نشان داد که کودکان بعد جواب‌های سربالا نسبت به پاسخ‌های واقعی دو برابر احتمال بیشتر دارد که سوال‌شان را دوباره بپرسند. و هنگامی که توضیحی واقعی به کودکان داده می‌شد، که در این تحقیق در 37 درصد موارد انجام شده بود، نسبت به مواردی که پاسخی غیرتوضیحی و سربالا به کودک داده شده بود، چهار برابر احتمال بیشتری وجود داشت که کودک، در پیگیری بعدی به این سوال همان پاسخ را دهد.
او می‌گوید: "به نظر می‌رسد که برای کودک یک حد مطلوب از لحاظ میزان جزئیاتی که در پاسخ به سوال او ارائه می‌شود، وجود دارد که کودک به آن علاقه نشان می‌دهد.




کودکان دو تا سه ساله، معمولاً دوست دارند در نزديکي يکديگر بازي کنند و هر کدام با اسباب بازي ها و کارهاي خودشان مشغول باشند. در حقيقت، تمايل دارند که به تنهايي و در ميان جمع کودکان بازي کنند. در اين مرحله (دو تا سه سالگي) تمايلي به سهيم کردن ديگران در اسباب بازي هايشان ندارند؛ چون هنوز مفاهيم قرض دادن و حس مالکيت در آنان به خوبي شکل نگرفته است و از سوي ديگر مي ترسند که ديگران اسباب بازي هايشان را بشکنند و يا خراب کنند.

منابع:
1
2
3
4